Poprzez twórczość w pracowni plastycznej uczestnicy terapii rozwijają swoje zainteresowania, doskonalą zdolności manualne, pamięć, zdolność koncentracji, uwagi, poszerzają krąg zainteresowań wykorzystując własne ukryte często uzdolnienia, pomysły i wyobraźnię.W pracy wykorzystywane są różnorodne formy i metody terapii dostosowane do osobowości podopiecznego, charakteru i stopnia jego niepełnosprawności. Najważniejsze są jednak metody, które pobudzają ekspresję twórczą. Miejsce, czas i atmosfera wpływają na efekt pracy oraz reakcje podopiecznych.
W pracowni podopieczni poznają wiele technik rysunkowych, malarskich, dekoracyjnych takich jak:-rysowanie-malowanie-malowanie na szkle-decoupage-wyklejanie-komponowanie stroików świątecznych
-modelowanie w masie solnej
…oraz wiele innych.
Podczas zajęć bawią się tworząc i tworzą bawiąc się.
Komputer jest doskonałą pomocą dydaktyczną, ułatwiającą chorym uczenie się. Pełne zastosowanie jego możliwości daje szeroki rozwój osobie korzystającej z terapii, gwarantuje możliwość samodzielnej pracy dostosowanej do umiejętności osoby niepełnosprawnej.
W zależności od możliwości uczestnika oraz inwencji prowadzącego, komputer wykorzystywany jest do nauki lub zabawy. Celem terapii komputerowej jest:
– zapoznanie z komputerem jako narzędziem codziennego użytku,
– usuwanie zaburzeń rozwojowych,
– rozwijanie umiejętności intelektualnych,
– rozbudzanie zainteresowania techniką komputerową,
– dostarczanie satysfakcji,
– budzenie wiary we własne siły i motywacji do dalszych działań,
– minimalizowanie problemów związanych z chorobą.Zajęcia obejmują:
– podstawy pracy z komputerem, drukarką, skanerem;
– pracę z tekstem z wykorzystaniem programu Word;
– naukę podstaw grafiki komputerowej wykorzystywanej np. do redagowania zaproszeń, plakatów na imprezy integracyjne organizowane przez ŚDS;
– wyszukiwanie interesujących informacji w internecie, zakładanie kont elektronicznych, wysyłanie wiadomości, korzystanie z komunikatorów, itp.
W trakcie zajęć z uczestnikami odbywa się nauka tworzenia prezentacji multimedialnych oraz wykonywana jest dokumentacja imprez integracyjnych.Oprócz zajęć związanych z komputerem, instruktor pracowni prowadzi zespół wokalno-muzyczny „Złote Struny”, który gromadzi uczestników-entuzjastów śpiewania. „Złote Struny” doczekały się już znaczących osiągnięć, z których największym do tej pory jest I miejsce w kategorii osoby niepełnosprawne na XIII Powiatowym Festiwalu Pieśni Patriotycznej Tuczna 2013. Dwa razy w tygodniu zespół wykonuje oprawę muzyczną mszy świętych w ośrodkowej kaplicy.
|
W sali relaksacyjnej prowadzone są zajęcia wyciszające przy muzyce relaksacyjnej. W trakcie tych zajęć osoby niepełnosprawne mają możliwość ujawnienia i odreagowania negatywnych emocji, wyzwolenia potrzeby ekspresji, obniżenia poziomu lęku czy wzmożonego napięcia mięśniowego, zaspokojenia potrzeb emocjonalnych.
Dzięki tym zajęciom możliwa jest poprawa samopoczucia, pozytywne wzmocnienie własnej wartości, wzrost wewnętrznej siły, redukcja zmęczenia.
|
| Psycholog pracujący w Środowiskowym Domu Samopomocy przy pomocy testów psychologicznych dokonuje oceny umiejętności każdego uczestnika, pomaga tym samym określić, w czym jest dobry, a co jeszcze trzeba rozwijać. Badania, to nie odkrywanie intymnych tajemnic, których uczestnik nie chce zdradzić, ale sposób dotarcia do obszarów funkcjonowania, które uświadomione poprawią życie. Psycholog nie jest od tego, aby decydować co jest dla uczestnika dobre i jak powinien postępować. Wierzy natomiast, że każdy człowiek jest sam dla siebie najlepszym ekspertem . Psycholog ze Środowiskowego Domu może być „adwokatem” w sprawach, gdy w grę wchodzi walka o godne i prawe życie ludzi chorych. Wyznaje, bowiem zasadę, że wszyscy ludzie są wolni i bez względu na swoje ograniczenia mają prawo do normalnego życia w społeczeństwie.
|
| Do podstawowych obowiązków pielęgniarki w Środowiskowym Domu Samopomocy należy czuwanie nad zdrowiem i bezpieczeństwem uczestników. Ponadto prowadzona jest edukacja zdrowotną, w tym treningi farmakologiczne, higieniczne, treningi ukierunkowane na samodzielne korzystania z usług służby zdrowia.
|
Do podstawowych obowiązków pracownika socjalnego w ŚDS należy prowadzenie pracy socjalnej na rzecz uczestników i ich bliskich. Praca socjalna jest to szeroko rozumiana działalność niematerialna wspierająca uczestników i ich rodziny. Celem pracy socjalnej jest poprawa jakości życia i warunków bytowych.
Wszystkie działania zmierzają do rozwijania zdolności radzenia sobie, rozwiązywania problemów i doskonalenia własnych możliwości. Pracownik socjalny wzmacnia osoby aby stały się silniejsze i bardziej zaradne.
Zasadniczą treścią pracy socjalnej są potrzeby ludzkie. W szczególność znajduje to wyraz poprzez:
1. Pierwszy bezpośredni kontakt z kandydatami do ŚDS i ich rodzinami, udzielania niezbędnych informacji związanych z działalnością Ośrodka.
2. Kompletowanie i prowadzenie niezbędnej dokumentacji socjalnej uczestników.
3. Udzielanie informacji, wskazówek i pomocy w zakresie rozwiązywania spraw życiowych, urzędowych i socjalno-bytowych.
4. Prowadzenie poradnictwa o przysługujących świadczeniach i formach pomocy.
5. Współpraca z rodzinami, comiesięczne spotkania w ŚDS.
6. Współpraca z instytucjami i organizacjami w celu uzyskania pomocy ze strony tych organów, np. Ośrodek Pomocy Społecznej, Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie, Powiatowy Urząd Pracy.
7. Pogłębianie integracji z najbliższym otoczeniem i rozwijanie kontaktów ze środowiskiem. |
Oferujemy także naszym uczestnikom poza codziennymi zajęciami w poszczególnych pracowniach terapeutycznych:
– poradnictwo i opiekę medyczną – farmakoterapia, treningi higieniczne,
– poradnictwo socjalne, systematyczne utrzymywanie kontaktu z rodziną uczestnika, treningi umiejętności społecznych ułatwiających kontakt z otoczeniem i uczących samodzielnego załatwiania swoich spraw,
– zajęcia świetlicowe, gry planszowe, biblioterapię oraz zajęcia muzyczne i teatralne,
– ergoterapię – zajęcia porządkowe w pracowniach terapeutycznych i wokół budynku Ośrodka,
– imprezy integracyjne organizowane na terenie ŚDS (Wigilia, spotkanie Wielkanocne, imieniny uczestników, inne imprezy okolicznościowe) oraz przez inne placówki zajmujące się osobami niepełnosprawnymi.Są one nieodłączną i bardzo istotną formą zajęć terapeutycznych dających uczestnikom możliwość przełamania bariery izolacji i podjęcia próby pełniejszego uczestnictwa w niektórych dziedzinach życia społecznego.
– część wspólnego czasu przeznaczana jest na wypoczynek, relaks, wspólną zabawę, rozrywkę, spacery, biwaki. |
|
